- Bestaan -

Mensen, 

met hun wispelturigheden.

Mensen,

mijn handboeien.

Als tralies, onbuigzaam.

Verlamd en opgesloten.

Ze verstenen me.

Ze verstikken me.

Ze verpletteren en verpulveren me. 

Ik zoek ze op,

ik kan niet zonder.

Dichtbij en omringd,

tot ik erin verdwijn.

Geen uitweg meer.

Geen adem meer.

Ze zijn mijn zuurstof,

mijn adem.

Geboren worden,

bestaan,

kunnen bewegen.

Mijn zijn,

samen, toch apart.

Niet Of,

Maar En.