Ode aan de liefde

Het leven is ons dierbaar

We zoeken ons geluk

Maar voorbij dat schone

Maakt iets rauw soms ook veel stuk 

Voorbij de schone dingen

Van dit jubelend bestaan

Zijn er ook wat schemeringen

En valt het mens-zijn ook wat zwaar

We bevinden ons steeds

Ergens tussenin

We zoeken onze weg

Tussen schitter en schemering

Door zeer en pijn 

En rauw verdriet

Door hard venijn 

Dat je niet altijd ziet

Wordt een mens getekend

Door het leven heen

En dat maakt dat we zoeken

Onduidelijk waarheen

Het drijft ons naar

Mekander toe

In de rauw en smart

En we niet weten hoe

Een ander wezen

Dat naast ons vlijt

En ook in andere tijden

Het leed wat dijt. 

Om los daarvan

De liefde te eren

Die het leven iets brengt

Daarboven verheven

Het is in samen zijn

En het dragen van

Dat de schittering zit

En niet 't verstand

Een ode aan liefde

Want das onze boei

Doorheen dit leven

Een passie die bloeit

Het is in de liefde

Dat passie ontstaat

En tederheid

De hardheid versmaad 

Laten we liefde omarmen

En dus ook de mens

Los van de zeer

Het het leven soms brengt