Perspectief
04-12-2021
De adem benomen.
Ontsteld door de blindheid.
Amper verloren,
onder het mom van goedheid.
Het barst uit zijn voegen,
gevoeld in mijn lijf.
Daar raast de bezorgdheid,
die eindigt in pijn.
Ik mis de vragen,
en de lange termijn.
Die voorbij gaan aan deze dagen,
want morgen zal hetzelfde zijn.
We blijven herhalen.
En verliezen onszelf.
De controle blijft razen,
en neemt afscheid van de mens.