rustpunt

Iets  moet kapot

En iets moet stuk

Iets toch zo dierbaar

Dat brengt geluk

Niet te verdragen

Ik zoek de grens

Om het te doen vervagen

Mijn  grootste wens

Ik wil bewijzen

Dat alles kan

Compleet uiteenvallen

En het leven strandt.

Een kleine barst

Valt te herstellen

Een harde grens 

Die kan pas tellen

Liefde dat je zo graag wilt

Maar niet verdragen kan

Voelt als ontembaar wild

Dat moet kapot,

Van binnenuit

Door angst omzwachteld

En doet veel pijn

Geen uitkomst lijkt

Goed genoeg

De angst op verdwijnen

De eenzaamheid troef

Als achteraf 

Je dan alleen bent

Dan wil je terug

Naar een liefde getemd

De klaagzang volgt

Niet meer terug

Want als alles stuk is

Dan is er rust.